Ons gedrag wordt voor het grootste deel bepaald door onbewuste overtuigingen. We zijn luie wezens en kiezen het liefst voor de snelste weg van A naar B. Grote kans dat we binnen no time weer vervallen in oude patronen. Als hybride werken een grotere uitdaging blijkt dan gedacht, is de kans groot dat je agenda weer vol wordt ‘geschoten’ met vergaderingen, in sfeerloze ruimtes met systeemplafond. Je wordt weer opgeslokt door de waan van de dag. Ineens zie je een stuk minder mogelijkheden voor eigen ruimte en autonomie. Processen zijn ouderwets stroperig, je ideeën gaan over heel veel schijven gaan en oude routines nemen het over.

“Wat als het wél anders kan?”

Ik hoor het zo vaak:
“Bij ons kan er zo weinig”.
“Ons management staat niet open voor een creatieve aanpak”
“Ik krijg daar echt geen ruimte voor”.

Het is de wij-zij paradox. ‘Wij’ (werknemers) krijgen van ‘Zij’ (management) geen ruimte om vastgeroeste patronen te doorbreken.

En aan de andere kant hoor ik net zo vaak managers verzuchten: ‘Wij’ (management) geven alle ruimte, maar ‘Zij’ (werknemers) nemen hem niet.

Deze paradox laat de worsteling zien van organisaties.
Ja. Organisaties willen een innovatieve cultuur.
Ja. Organisaties vinden creativiteit belangrijk.
Ja. De relatie tussen creatieve medewerkers en positief resultaat voor de organisatie wordt erkend.
Ja. Er is ruimte.
En ja… er is ook veel waan van de dag. Er is ook een stroperig systeem ingericht waarin de ruimte bekneld raakt. Er zijn ook regels. En vooral zijn er heel veel onbewuste overtuigingen die zorgen voor ‘oud gedrag’.

Ga er voor de grap eens vanuit dat je wél een zee van ruimte hebt.
Wat zou je dan anders doen?
Op welke manier zou je werken?
Wat zou jou energie geven?
Hoe zou je je creatieve flow stimuleren?